Tegoroczna Rocznica wypadła we Wniebowstąpienie Pańskie. To oczywiście zdeterminowało liturgię słowa.

Homilia ma dwie części. Pierwsza, skierowana do dzieci jest oparta o werset przed Ewangelią - „Ja Jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata.” Druga jest do dorosłych i jej osią są słowa: „Wy jesteście świadkami tego.”

* Jakość nagrania jest średnia, bo urządzenie nagrywające leżało przy głośniku, a ja poszedłem z mikrofonem „w lud” - jeśli uda mi się ją poprawić to podmienię plik.

Kazanie wygłoszone w czwartek, 29.05.

Szczególnie zwraca uwagę na fakt, że od słodzącego i jego postawy też może zależeć to, czy „ktoś uwierzy i chrzest przyjmie”. Pozwalam sobie nawet na stwierdzenie pół żartem, pół serio, że nie da się głosić Jezusa pozostając w trybie czołgu bojowego, który miażdży i niszczy wszystko na swojej drodze.

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my… i nikt już z tym nie dyskutował.

A, że dziś wcale nie jest oczywiste to, że pewne rozstrzygnięcia powinniśmy przyjmować z religijnym posłuszeństwem… to powstała ta homilia.

Oparte o dzisiejszą Ewangelię Kazanie, rozważające potrójnym objawieniu, które przyniesie Duch Święty: o grzechu, o prawdzie i o sądzie.

W tym roku Niedziela „Dobrego Pasterza” zbiega się z moją 17 rocznica święceń i Prymicji. Mam wrażenie, że to mocno odcisnęło się na tej refleksji czyniąc z niej opowieść o marzeniu, o celu, który chciałbym osiągnąć.

Dzisiaj na bogato. Dwie homilie i do tego dwie różne. Tą konkretną do rodziców dzieci, które miały przyjąć chrzest. Z konkretnym życzeniem i wskazaniem zadania.

Tytuł jest trochę na wyrost i wynika raczej z refleksji po wygłoszeniu tej homilii. Ale jest w dzisiejszej Ewangelii zawarta sylwetka Piotra, która - chciałoby się - była punktem odniesienia dla kardynałów, którzy zbiorą się na konklawe. Czy moja myśl jest słuszna? - nie wiem na pewno, ale wierzę mocno, że sama z siebie mi do głowy nie przyszła.

Homilia zasadniczo nie jest o tym, czego się spodziewamy. Jest o sakramencie pokuty. O prawdziwym cudzie Miłosierdzia.